Bu çalışmada Metaverse dünyasının Michel Foucault’nun heterotopya kavramı üzerinden bir mekân olarak nasıl var olduğu ve bu varoluşta kendiliğe ilişkin anlayışın, toplumsallık, ortaklık, ölümsüzlük, bütünün bir parçası olma ve özgür iradenin yitimi temelinde yeniden nasıl kurgulanabileceği kavramsal olarak tartışılmaktadır. Foucault’nun, heterotopyaların ayna örneğinde “gerçek dışı, sanal bir alan” olarak tiyatroyu ve sinema üzerinden tanımladığı yanılsamaya, “Metaverse” örneği de eklenebilir. Metaverse de farklı düşüncelere, farklı yaşamlara sahip kişileri aynı anda ve zamanda buluşturma potansiyeline sahiptir.  Bu potansiyel birbirleriyle ilişkisi olmayan ve normal durumlarda bir araya gelemeyecek birçok mekânın tek bir mekânda bir araya gelmesi ile ilgilidir. Ayrıca tek bir mekânın içinde birçok zaman ve mekânı barındırabildiği gibi yaratılan heterokroni ile hem mekân içinde yaşayabilmeyi hem de kendisinden soyutlanabilmeye imkân tanır, yaşanılan zamandan başka bir zamana gitmeyi de sağlar.  Fakat bu imkân, tıpkı heterotopyaların beşinci ilkesinde olduğu gibi, belirli kurallara tabidir ve bu kurallar önceden belirlenmiştir. Tüm bu benzeşimler üzerinden Metaverse dünyasının bir heterotopya olduğu kabulü ile bu mekânda kendilik deneyiminin şekillenmesinin, sunumunun, kendilik ile ilgili algının genellikten özelliğe, kamusallıktan bireyselliğe, toplumun herhangi bir parçası olmaktan, kendi özgür iradesi olan otonom bir varlığa, doğru bir hareketi olup olmadığı anlaşılmaya çalışılmıştır. Anlam keşfi yapılan bu çalışmada, Metaverse dünyasında kendilik kavramının ve insana dair algının nasıl dönüşüp değişeceğine ilişkin çerçeve hermeneutik yöntemle çizilmiştir.