Yeraltında kaybolmuş ya da kendi içerisinde kilitli kalmış insan skandallara vesile olmuş hayatını seyre dalar. Görmek için ne kadar çabalarsa o kadar aşağılanır. Bütünüyle bir varlık olarak var olmayı başaramadıkça nefreti büyür. Zeki Demirkubuz’un Yeraltı filmi, absürd kavramıyla özdeşleşen anti-kahramanı Muharrem karakteriyle seyircisini afallatır. Sosyal anlamda tükenmiş bu karakter, rasyonel ve mantıklı fikirler yerine akıl dışı ve absürd olanı savunur gibi gözükmektedir. İzleyicinin baş karakterle kurabileceği empati seviyesi bu noktada sorgulamaya açılır: bir anti-kahraman ile empati kurmak nasıl mümkün olabilir? Bu çalışmanın amacı Demirkubuz’un, Dostoyevski’nin Yer Altında Notlar romanından esinlenerek yarattığı Muharrem karakteri aracılığıyla empati duygusunun imkanını sorgularken kavramsal altyapıyı Alman felsefeci Wilhem Dilthey’in Diğer İnsanları ve İfadelerini Anlamak makalesi üzerinden kurmaktadır. Dilthey’in bu makaledeki temel argümanını takip ederek sağduyuya ters düşüyor ve kendisiyle çelişiyormuş gibi görünen fikir ve davranışların varoluşçuluk felsefesi çerçevesi içerisinde anlamlandırılabileceğini savunacağız. Bu çerçeveyi, filmin ana karakteri Muharrem’in Tanrı’nın olmadığı evrensel boşlukla yüzleşirken içine düştüğü paradoksların altını çizerek oluşturacağız.